สวัสดีครับ ชื่อสุรัตน์นะครับ จบจากมหาวิทยาลัยศิลปากรตอนปี 2012 ตอนปีสุดท้ายที่ใกล้จะจบอยากหาลู่ทางไปต่างประเทศเลยสมัครโครง Work and Travel กับเอเจนซี่ครับ
..
ไปทำ Housekeeping ค่าชั่วโมงอยู่ที่ $9.25 per hour ในโรงแรมคาสิโนครับ รัฐ Louisiana ได้ทำงาน 4 เดือนครับเพราะเป็นโครงการระยะสั้น นี้คืองานแรกของผมในอเมริกาครับ พอจบโครงการเก็บเงินได้ แสนกว่าบาทครับเลยอยากกลับมาอยู่อีกครั้งเพราะทำแม่บ้านที่นี้ได้ทิปจากลูกค้าด้วยครับ
..
คราวนี้พอหมดโครงการเลยมาตั้งโจทย์ถามตัวเองว่าอยากทำงานที่ไทยหรือจะเลือกเดินทางมาอเมริกาอีกครั้ง เราสร้างตารางเปรียบเทียบให้เห็นภาพชัดเจนว่าทำไหมถึงจะกลับมาอเมริกาอีกครั้งเพราะคิดได้จากการซื้อกาแฟหนึ่งแก้ว จาก Starbuck ครับ เพราะด้วยราคามาตรฐานระดับโลกที่ไม่ว่าจะที่ไหนของโลกราคาจะประมาณนี้ไม่แตกต่างมาก
เลยบอกตัวเองว่าถ้าเราอยู่ในประเทศไทย เราจะทำงานทั้งวันเพื่อดื่มมันแต่กลับไม่มีเงินเหลือให้กินข้าวต่อมื้อถัดไปเพราะได้แค่เงินที่ซื้อกาแฟเท่านั้น แต่ที่อเมริกาเราขัดพื้นปูเตียงล้างห้องน้ำ เราใช้เวลาแค่ไม่เกิน 20 นาทีต่อค่าแรงหนึ่งแก้ว และมีเหลือให้กินข้าวได้อีกถึง 3 มื้อ และนี้คำถามอีกนึ่งข้อว่าเราเป็นนักศึกษาจบใหม่และเป็นแรงงานหน้าใหม่ที่ป้อนเข้าสู่ตลาดแรงงานโดยไม่มีทักษะใดๆจะรับเงินเดือนแค่ 12,000-15,000 งั้นหรือ
..
เราเลยหาโอกาสเพื่อมาอเมริกาอีกครั้งในปี 2013 เลือกมากับเอเจนซี่อีกหนึ่งครั้งครับเป็นวีซ่า J-1 เพราะเราจบจากสถาบันการศึกษาทำให้ชื่อโครงการในการเดินเลยจะเปลี่ยนเป็น Training Program ระยะโครงการเป็นเวลา 1 ปีครับ มาทำงานในครัวโรงแรม Casino ที่รัฐ Connecticut ค่าแรงในตอนนั้นจะตกอยู่ที่ $10.10 per hour ครับ สนุกดีครับประสบการณ์ใหม่ดี ๆ และเริ่มชอบที่นี้ขึ้นเรื่อย ๆ และอยากมีเพื่อน hang out ครับ เลยโหลดแอปหาคู่มาเล่นครับ Grindr แล้วก็มาเจอแฟนครับ
..
ในปี 2014 ผมแต่งงานครับกับคนอเมริกันครับ แบบ Same-Sex Marriage ครับ แต่ด้วยตัววีซ่าหมดลงและผมติดกฏสองปี ของหน้าวีซ่า คือ Two Year Rule Does Apply (สามารถยกเลิกได้ครับถ้าไม่มีพันธะผูกพันกับรัฐบาลไทยเช่น กยศ. หรือ ใช้ทุนคืนครับ)
..
ผมเลยต้องเดินทางกลับมา กลับประเทศไทยมาอยู่เพื่อครบกฏสองปี และในสองปีนี้ผมทำเรื่องวีซ่าเพื่อกลับมาอเมริกาอีกครั้งครับได้ทำงานในประเทศไทยเห็นถึงความชัดเจนในระบบอาวุโสจะทำให้เด็กรุ่นใหม่หมดไฟในการทำงานและอัตราการเข้าออกและออกงานบ่อยครับ และเข้างานก่อนแต่เลิกงานทีหลังซึ่งไม่ตรงเวลาเลิกงานถ้าเราเลิกงาน 5 โมงเย็น จะลุกตอน 5 โมงเย็นไม่ได้จะดูเราเป็นคนขี้เกียจทันที และวีซ่าที่ผมมาเป็นประเภท CR-1 คือวีซ่าสำหรับคนที่แต่งงานกับคนอเมริกันที่จดทะเบียนสมรสมากกว่า 2 ปีขึ้นไป (Green Card)
..
ย้ายถิ่นฐานถาวรและผมกลับมายังอเมริกาในปี 2016 เป็นการย้ายถิ่นฐานถาวรครับตอนนี้ผมอยู่ที่รัฐ Connecticut ติดกับรัฐ New York ใกล้ New York city ครับ และติดกับรัฐ Rhode Island และ รัฐ Massachusetts ที่คนไทยรู้จักกันนาม Boston ครับ
อากาศที่นี้จะหนาวมากครับ คือ 8 เดือน และหน้าร้อน 4 เดือนครับ ในหนึ่งปี ประชากรที่นี้คุณภาพดีครับเพราะที่นี้จะเป็นเมืองแห่งการศึกษาดีดัง ๆ สถาบันการศึกษาเยอะมากครับ ที่เป็น Ivy League เพราะทุกคนทั่วโลกจะรู้จัก Yale University อยู่ใน CT นี้และครับ New England Zone หรือ East Coast รัฐผมยังไม่มีเหตุการณ์ทำร้ายเอเชียนเลยครับและเป็นรัฐแรกของอเมริกาที่คนในรัฐได้รับโควิดวัคซีนครบโดสครบก่อนทุกรัฐของอเมริกาเลยครับ รัฐนี้เอเชียนน้อยครับ ประชากรที่นี้ส่วนมากเป็นผิวขาวครับ และในปี 2018 ผมมีโอกาสได้กลับไปเรียนอีกครับที่ University of Connecticut(UConn)
..
ตอนนี้กำลังจะขึ้นปีสามครับ หรือ Junior สาขา Allied Health Science ครับ ปี 2019 จวบจนถึงวันนี้เป็นพลเมืองที่มีสิทธิ์และเสียงตามระบบรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกาครับ ขอให้ทุกคนอย่ายอมแพ้ต่อโอกาสเรามีนะครับ คนเราแค่ไม่มีสิทธิที่จะเลือกสถานที่เกิดแต่เรามีสิทธิเลือกสถานที่เราจะเติบโตได้ครับ จงอย่ายอมแพ้ต่อการตัดสินใจครับ ถึงแม้ว่าการติดสินใจจะเริ่มจากติดลบก็ตาม เพราะเราคือหน้าใหม่ในบ้านเมืองใหม่ เป็นกำลังใจให้ทุกคน ทุกมีสิทธิเลือกชีวิตที่ดีกว่าทั้งนั้นนะครับ
เนื้อหาจากกลุ่มเฟซบุ๊ค โยกย้ายมาส่วนสะโพกโยกย้าย
